Beveiliging is een belangrijk punt van zorg in het digitale landschap, waarbij gebruikers altijd proberen een voortdurend evoluerend dreigingslandschap voor te blijven. Hacking , phishing en malware zijn slechts enkele van de vele cyberdreigingen waartegen gebruikers zich voortdurend moeten beschermen. Er zijn echter tal van beveiligingsmaatregelen die gebruikers kunnen nemen om hun gegevens en apparaten veilig te houden.
Veel bedrijven, organisaties en serviceproviders nemen ook maatregelen om hun netwerken, systemen en gegevens van klanten te beschermen. Hiertoe behoren twee processen voor identiteitsverificatie die bekend staan als authenticatie en autorisatie. Hoewel de twee termen vaak door elkaar worden gebruikt, vervullen ze enigszins verschillende functies, wat betekent dat ze samen moeten worden gebruikt om het hoogste niveau van beveiliging te bieden. Deze integratie versterkt het feit dat de verificatiemethoden in 2024 geavanceerder zijn geworden, maar dat de autorisatie moet evolueren om overeen te komen met , zodat veilige, geverifieerde identiteiten over de juiste machtigingen binnen het systeem beschikken. Het begrijpen van de nuances van authenticatie versus autorisatie is belangrijk voor de bescherming van gebruikers in de complexe wereld van cyberbeveiliging.
Wat is authenticatie?
In de cyberbeveiliging is authenticatie, ook wel AuthN genoemd, een proces waarmee gebruikers hun identiteit of die van hun apparaat kunnen verifiëren. Voor bijna alle elektronische apparaten of online services is een bepaalde vorm van authenticatie vereist om toegang te krijgen tot beveiligde systemen of gegevens. Meestal is dit iets dat - vermoedelijk - alleen een geverifieerde gebruiker zou hebben. Wanneer een gebruiker zich bijvoorbeeld aanmeldt bij een e-mailaccount of profiel voor sociale media, wordt hij mogelijk gevraagd een gebruikersnaam en wachtwoord in te voeren. Achter de schermen verifieert het hostsysteem deze inloggegevens dan die zijn opgeslagen in de beveiligde database. Als ze overeenkomen, denkt het systeem dat de gebruiker geldig is en verleent het hen toegang tot het account.
In wezen is authenticatie een vorm van identiteitsverificatie en biedt het een beveiligingslaag voor systemen, accounts en software. Het zorgt ervoor dat alleen geautoriseerde gebruikers toegang hebben tot gevoelige gegevens of andere bronnen.
Waarom is authenticatie belangrijk?
Beveiligingsverificatie is een cruciaal onderdeel van cyberbeveiliging omdat het werkt om te verifiëren dat gebruikers zijn wie ze beweren te zijn. Het kan op verschillende manieren worden gebruikt om onbevoegde toegang tot zaken als bedrijfsnetwerken en gebruikersaccounts te voorkomen. Er zijn tal van redenen waarom verificatie nuttig is voor particulieren en bedrijven, waaronder:
- Bescherming van gevoelige persoonlijke en zakelijke gegevens.
- Vermindering van het risico op datalekken en andere problemen zoals identiteitsdiefstal of financiële fraude .
- Ervoor zorgen dat alleen expliciet geautoriseerde gebruikers toegang hebben tot gegevens en accounts.
- Nauwkeurige toegangsgegevens bijhouden zodat het duidelijk is wie wat wanneer heeft geopend.
- Netwerken, beschermde bronnen en apparaten beveiligen tegen dreigingen.
Soorten verificatie
Voor een goed begrip van de definitie van gebruikersverificatie is het essentieel om te weten hoe het proces eruitziet. Beveiligingsverificatie vereist dat gebruikers een identiteitsverificatie doorstaan door de juiste verificatiefactor te presenteren. Dit kunnen de volgende zijn:
- Kennisfactor : iets dat de gebruiker weet, zoals een wachtwoord.
- Bezitsfactor : iets dat de gebruiker heeft, meestal een telefoon of beveiligingstoken die kan worden gebruikt om eenmalige wachtwoorden (OTP's) te ontvangen of om toegangscodes te genereren.
- Inherentiefactor : iets dat fysiek uniek is voor de gebruiker – dit is meestal biometrie zoals een vingerafdruk of gezichtsherkenning.
- Locatiefactor : in dit geval is de verificatie gebaseerd op de locatie van een gebruiker.
- Tijdsfactor : hier kan de verificatie alleen plaatsvinden op bepaalde ingestelde tijden.
In de praktijk kunnen verificatievoorbeelden er als volgt uitzien:
- Wachtwoorden : dit is de meest voorkomende vorm van identiteitsverificatie en wordt overal gebruikt om in te loggen op apparaten en accounts. Ze zijn echter over het algemeen een van de minst veilige verificatieprotocollen. Daarom raden experts aan praktijken zoals het regelmatig wijzigen van wachtwoorden en het gebruik van een veilige wachtwoordbeheerder .
- Eenmalig wachtwoord : deze door het systeem gegenereerde wachtwoorden worden meestal per e-mail of sms naar gebruikers verzonden zodat ze zich één keer veilig kunnen aanmelden bij een account of apparaat. Deze wachtwoorden worden bijvoorbeeld vaak gebruikt bij banktransacties.
- Tokens : deze vorm van authenticatie verleent toegang tot codes die zijn gegenereerd vanaf een versleuteld apparaat .
- Biometrische authenticatie : deze vorm van identiteitsverificatie gebruikt een inherente factor – meestal het gezicht of de vingerafdruk van een gebruiker – om toegang te verlenen tot apparaten of accounts – deze factor wordt nu vaak gebruikt op smartphones en laptops.
- Meervoudige verificatie : hiervoor zijn ten minste twee verificatiefactoren vereist, zoals een wachtwoord en biometrische gegevens, om gebruikers toegang te geven.
- Verificatie op basis van certificaten : hiervoor bieden gebruikers identiteitsverificatie aan met een digitaal certificaat dat hun referenties combineert met de digitale handtekening van een externe certificeringsinstantie. Het authenticatiesysteem controleert de geldigheid van het certificaat en test vervolgens het apparaat van de gebruiker om de identiteit te bevestigen.
- Apparaatverificatie : deze beveiligingsverificatiemethode wordt specifiek gebruikt om apparaten zoals telefoons en computers te verifiëren voordat ze toegang tot een netwerk of service krijgen. Deze methode wordt vaak gebruikt naast andere methoden zoals biometrische verificatie.
- Verificatie-apps : sommige bedrijven en organisaties gebruiken deze apps van derden nu om willekeurige beveiligingscodes te genereren voor toegang tot systemen, accounts en netwerken.
- Single Sign-on (SSO) : hiermee kan een gebruiker zich aanmelden bij meerdere apps via één centrale provider. Als u zich bijvoorbeeld aanmeldt bij Google, krijgt u toegang tot Gmail, Google Drive en YouTube.
Hoe wordt authenticatie gebruikt?
Beveiligingsverificatie wordt dagelijks op veel manieren gebruikt. Over het algemeen zijn het bedrijven en organisaties die authenticatieprotocollen gebruiken om interne en externe toegangscontroles in te stellen. Dit beperkt de toegang van gebruikers tot hun netwerken, systemen en services. De gemiddelde persoon zal dagelijks talloze voorbeelden van authenticatie gebruiken om bepaalde functies uit te voeren, zoals:
- Inloggegevens gebruiken voor toegang tot bedrijfssystemen, e-mails, databases en documenten op het werk, vooral wanneer ze op afstand werken.
- Biometrische authenticatie implementeren om hun smartphones of laptops te ontgrendelen en te gebruiken.
- Multi-factor authenticatie gebruiken om in te loggen bij apps voor online bankieren en financiële transacties uit te voeren.
- Aanmelden bij e-commercesites met een gebruikersnaam en wachtwoord.
- Een eenmalig wachtwoord gebruiken om creditcardbetalingen te autoriseren wanneer u online aankopen doet
- Tokens, certificaten of wachtwoorden gebruiken voor toegang tot elektronische medische dossiers.
Wat is autorisatie?
Hoewel mensen authenticatie vaak verwarren met autorisatie, hebben de twee processen verschillende functies. Nadat een systeem de identiteit van een gebruiker heeft geverifieerd met beveiligingsauthenticatie, neemt autorisatie (ook wel 'AuthZ' genoemd) het over om te dicteren wat de gebruiker eenmalig mag doen binnen een systeem of account. In wezen bepalen autorisatieprocessen tot welke bronnen een specifieke gebruiker toegang heeft, zoals bestanden en databases, en welke bewerkingen ze kunnen uitvoeren binnen een systeem of netwerk. Binnen een bedrijfsnetwerk kan een IT-beheerder bijvoorbeeld gemachtigd zijn om bestanden aan te maken, te verplaatsen en te verwijderen, terwijl de gemiddelde werknemer mogelijk alleen toegang heeft tot bestanden op het systeem.
Soorten autorisatie
Over het algemeen beperkt autorisatie de toegang van een gebruiker tot gegevens, netwerken en systemen. Maar er zijn verschillende manieren waarop dit kan werken. Hieronder vindt u enkele van de meest gebruikte autorisatievoorbeelden in cyberbeveiliging:
- Discretionaire toegangscontrole (DAC) stelt beheerders in staat om aan elke specifieke gebruiker zeer specifieke toegang toe te wijzen op basis van identiteitsverificatie.
- Mandatory Access Control (MAC) controleert de autorisatie binnen besturingssystemen en beheert machtigingen voor bijvoorbeeld bestanden en geheugen.
- Role-Based Access Control (RBAC) dwingt de ingebouwde controles van de DAC- of MAC modellen af en configureert systemen voor elke specifieke gebruiker.
- Attribuut-based Access Control (ABAC) gebruikt kenmerken om controles af te dwingen op basis van gedefinieerd beleid. Deze machtigingen kunnen worden verleend aan een specifieke gebruiker of bron of aan een volledig systeem.
- Met Access Control Lists (ACL's) kunnen beheerders bepalen welke gebruikers of services toegang hebben tot een bepaalde omgeving of daarin wijzigingen mogen aanbrengen.
Hoe wordt autorisatie gebruikt?
Net als bij authenticatie is autorisatie cruciaal voor cyberbeveiliging omdat het bedrijven en organisaties in staat stelt om hun bronnen op verschillende manieren te beschermen. Om deze reden raden experts aan dat elke gebruiker het laagste niveau van machtigingen krijgt dat nodig is voor hun behoeften. Hier volgen enkele manieren waarop autorisatie nuttige beveiligingsmaatregelen kan bieden:
- Geautoriseerde gebruikers veilig toegang verlenen tot beveiligde functies, bijvoorbeeld om klanten van het bankwezen toegang te geven tot hun individuele rekeningen in mobiele apps.
- Voorkomen dat gebruikers van dezelfde service toegang hebben tot elkaars accounts door machtigingen te gebruiken om partities binnen het systeem te maken.
- Door beperkingen te gebruiken om verschillende toegangsniveaus voor Software-as-a-Service (SaaS)-gebruikers te creëren, kunnen Saas-platforms een bepaald serviceniveau bieden aan gratis accounts en een hoger serviceniveau aan premium accounts.
- Zorgen voor een scheiding tussen de interne en externe gebruikers van een systeem of netwerk met de juiste machtigingen.
- De schade van een datalek beperken: als een hacker bijvoorbeeld toegang krijgt tot het netwerk van een bedrijf via een werknemersaccount met weinig rechten, is de kans kleiner dat hij toegang krijgt tot gevoelige informatie.
Verificatie versus autorisatie: hoe zijn ze vergelijkbaar of verschillend?
Het is belangrijk om de overeenkomsten en verschillen tussen authenticatie en autorisatie te begrijpen. Beide spelen een cruciale rol bij de verificatie van de identiteit van gebruikers en het veilig houden van gegevens en systemen, maar er zijn ook enkele belangrijke verschillen in wat ze doen, hoe ze werken en hoe ze het best kunnen worden geïmplementeerd.
Verschillen tussen autorisatie en authenticatie
Enkele van de belangrijkste verschillen tussen autorisatie en authenticatie zijn:
- Functie : authenticatie is in wezen identiteitsverificatie, terwijl autorisatie bepaalt tot welke bronnen een gebruiker toegang heeft.
- Bewerking : voor authenticatie moeten gebruikers de gebruikersgegevens voor identiteitsverificatie overleggen; autorisatie is een automatisch proces dat de toegang van gebruikers beheert volgens vooraf ingestelde beleidsregels en regels.
- Timing : authenticatie is de eerste stap in het proces die plaatsvindt wanneer een gebruiker voor het eerst een systeem opent; autorisatie vindt plaats nadat de identiteit van de gebruiker is geverifieerd.
- Het delen van informatie : authenticatie vereist informatie van de gebruiker om zijn identiteit te verifiëren; autorisatie gebruikt tokens om te verifiëren dat de identiteit van de gebruiker is geverifieerd en om de juiste toegangsregels toe te passen.
- Standaarden en methoden : bij authenticatie worden meestal het OpenID Connect-protocol (OIDC) en wachtwoorden, tokens of biometrische gegevens gebruikt voor verificatie; autorisatie maakt vaak gebruik van OAuth 2.0 en methoden zoals Role-Based Access Control (RBAC).
Overeenkomsten tussen authenticatie en autorisatie
Authenticatie en autorisatie zijn beide essentiële onderdelen van netwerkbeveiliging en toegangsbeheer en vertonen daarom veel overeenkomsten. Beide processen:
- worden gebruikt om systemen, netwerken en gegevens te beveiligen.
- Werk in volgorde, waarbij de authenticatie eerst de identiteitsverificatie uitvoert voordat de autorisatie toegangsrechten instelt.
- Definieer het gebruikersbeheer om ervoor te zorgen dat alleen geautoriseerde gebruikers toegang hebben tot de relevante bronnen.
- Gebruik vergelijkbare protocollen om hun functies uit te voeren.
De noodzaak van authenticatie en autorisatie in cyberbeveiliging
Aangezien authenticatie en autorisatie verschillend werken om afzonderlijke beveiligingslagen voor netwerken, gegevens en andere bronnen te bieden, moeten ze samen worden gebruikt om een volledig beveiligde omgeving te creëren. Beide processen zijn vereist om gebruikersgegevens gescheiden en veilig te houden. Verificatie vraagt gebruikers om een identiteitsverificatieproces te voltooien om toegang te krijgen tot het systeem, en daarna bepaalt autorisatie tot welke systemen en gegevens de klant toegang heeft - meestal alleen hun eigen systemen.
Verificatie is belangrijk omdat het :
- de toegang voor elke gebruiker beveiligt en hun gegevens veilig houdt.
- Vereenvoudigt het gebruikersbeheer met Single Sign-On (SSO), waardoor ze toegang hebben tot tal van cloudservices met één set inloggegevens.
- Biedt een verbeterde gebruikerservaring, vaak door eenvoudige verificatiemethoden aan te bieden.
Autorisatie is belangrijk omdat :
- de principes van de minste bevoegdheden worden afgedwongen, zodat gebruikers alleen toegang hebben tot bronnen die nodig zijn voor hun rol.
- Het maakt dynamische toegangscontrole mogelijk, zodat beheerders het toegangsbeleid in realtime kunnen wijzigen, wat een flexibelere beveiliging biedt.
Gerelateerde artikelen :
Gerelateerde producten en services :
